آشنایی با زندگی جالب خرس کوالا

[s.rozekabood]

http://www.doniya.ir/uploads/QQQQQ_2.JPG?1379237886




خرس کوآلا یا شغال درختی جانوری گیاهخوار و کیسه‌دار و بومی استرالیا است. نزدیکترین جانور به کوآلا از نظر ظاهر وامبَت است. کوآلاها فقط در جنگل‌های اُکالیپتوس استرالیا زندگی می‌کنند. آنها هر شب با دستهای پر قدرتشان شاخه‌ها را می‌گیرند و شاخه به شاخه برگهای سخت اکالیپتوس (درخت کافور) را می‌خورند. میانگین وزن برگ‌های اکالیپتوس که می‌خورند ۳۰۰ الی ۴۰۰ گرم است. خرسهای کوآلا به علت خوردن برگهای اکالیپتوس همیشه بوی همین برگ را می‌دهند. آنها روزها بر روی شاخه‌های پهن اکالیپتوس می‌خوابند و بچه شان را هم آنجا به دنیا می‌آورند.

هر مادر در هر سال تنها یک بچه به دنیا می‌آورد. وقتی که بچه به دنیا می‌آید بدنش خالی از مو و کور است. او با پنجه‌های کوچکش، خود را روی پوست مادر می‌کشاند و به سختی خود را به زیر شکم مادر می‌کشاند و چند ماهی در آنجا می‌ماند. چون گرمای بدن مادر از او حمایت می‌کند و شیر را هم همان جا به دست می‌آورد. هر موقع که بخواهد شیر می‌مکد و خیلی محکم خود را در کیسه مادر نگه می‌دارد. شیری که می‌خورد مزه اکالیپتوس می‌دهد. این جانور به دلیل اینکه خیلی کم آب می‌خورد نام کوآلا به زبان استرالیایی می‌شود حیوانی که آب نمی‌خورد. کوالاها ۱۸ ساعت از شبانه روز را در خواب می گذرانند و شب‌ها به دنبال غذا می‌گردند.
در مورد کوالاها بیشتر بدانیم:

همانطور که گفتیم کوالا جانور کیسه دارى است که بر روى درختان زندگى کرده و از برگ درخت « اوکالیپتوس » تغذیه مى کند. کوالاها حیوانات بومى استرالیا هستند که دراینجا گاهى ، خرسهاى کوالا یا خرسهاى بومى نامیده مى شوند، گرچه هیچگونه ارتباطى بین این جانوران و خرسها وجود ندارد. خرسها، پستاندارانى وابسته به جفت هستند که نوزاد آنها در داخل بدن مادر به طور کامل رشد کرده و توسط اندامى اسفنج مانند، به نام جفت تغذیه مى شود. اما نوزاد کوالا، مانند تمامى پستانداران کیسه دار، در مرحله اى که هنوز به رشد کامل نرسیده متولد شده و مراحل رشد خود را درون کیسه اى بر روى شکم مادر تکمیل مى کند. کوالا ازنظرمحبوبیت، رقباى اندکى در میان حیوانات وحشى دارد. همچنانکه جنگلهاى اوکالیپتوس بیشتر و بیشترجاى خود را به کشتزار، صنعت و مسکن سازى مى دهند، توجه و نگرانى شدید بشردرحفظ و بقاى این جانور که ظاهرى شبیه به بچه خرس دارد، بیشترمى شود.
زیستگاه اصلى

کوالاها براى داشتن غذا وپناهگاه به درخت اوکالیپتوس که درخت صمغ نیز نامیده مى شود، وابسته هستند. قبل از آنکه اروپاییان، قاره استرالیا را به استعمار خود درآورند، کوالاها در جنگلهاى اوکالیپتوس سراسر این قاره یافت مى شدند. در قرن ۱۹ زمانیکه مهاجران اروپایى وارد این کشور شدند، براى ایجاد زمینهاى کشاورزى شروع به تخریب این جنگلها کردند. تا اواخرقرن ۲۰، بیش از۸۰ درصد این جنگلها ازبین رفتند. امروزه، کوالاها درسراسراسترالیاى شرقى، ازنواحى گرمسیر شمال شرق تا مناطق سردتر جنوب شرقى، درجنگلهاى کوچکى که بقایاى آن دوران است، به زندگى خود ادامه مى دهند. این جنگلها کاملأ از یکدیگر جدا شده اند تا مانع آن شوند که کوالاها براى یافتن جفت یا درختان اوکالیپتوس بیشتر، ازیک جنگل به جنگل دیگرنقل مکان کنند.
ویژگی هاى جسمانى کوالا

کوالاها روزانه حدود ۲۰۰ الى ۵۰۰ گرم ( حدود ۷ تا ۱۸ اونس ) برگ اوکالیپتوس مى خورند. این برگها ارزش غذایى پایینى دارند زیرا شامل مقدار ناچیزى پروتئین بوده و قسمت زیادى ازآن را فیبر ودیگر ترکیبات غیرقابل هضم تشکیل داده است. کوالا به طور منحصر به فردى، با این نوع تغذیه سازگارى پیدا کرده است و این سازگارى، فرایند گوارش حیوان را از بسیارى جهات همچون شکل دندانها و سرعت هضم غذا، تحت تاثیر قرار داده است. کوالا شبیه به خرسى مینیاتوریست، با سرى بزرگ که بر روى بدنى چاق و خپل قرارگرفته، همراه با دمى کوچک و دست و پایى عضلانى و بزرگ. آنها صورتى دایره مانند دارند با چشمانى روبه جلو، بینى برآمده و گوشهایى گرد که دربالاى سرشان قرار گرفته است. جالب اینکه برخی از ایرانیان نام این حیوان را” بل بله گوش” نهادند.

طول این حیوان بین ۶۹ تا ۷۹ سانتیمتر (۲۷ تا ۳۱ اینچ ) و وزنش بین ۵ الی ۱۲ کیلوگرم (۱۱ تا ۲۶ پوند ) مى باشد. معمولأ جنس نر این حیوان، بزرگتر ازنوع ماده مى باشد و کوالاهایى که درقسمت جنوبى زندگى مى کنند از انواع شمالى نسبتأ بزرگترهستند.

بدن کوالا از کرکهاى ضخیم و انبوه پوشیده شده است. گردن، سینه و اطراف گوشهاى بزرگ کوالاها، کرکهاى سفید رنگى دیده مى شود اما بلندى و رنگ این کرکها درقسمتهاى دیگربدن جانور، بر طبق محل زندگى آنها متفاوت است. کوالاهایى که در مناطق سردتر جنوبى زندگى مى کنند، کرکهاى بلندترى دارند که رنگ آنها قهوه اى – خاکسترى و یا دارچینى مى باشد. آنهایى که درنواحى گرمسیر شمالى یافت شده اند، کرکهاى کوتاه ترى به رنگ نقره اى – خاکسترى روشن دارند.


پنجه هاى کوالا به گونه اى است که جانور را قادرمى سازد تا به درخت چسبیده و به راحتى ازآن بالا رود. دو پنجه جلویى کوالا پنج انگشت دارد که هریک از انگشتان داراى ناخنهایى قطور و منحنى شکل است که براى بالا رفتن از درختان به او کمک مى کند. دو تا از انگشتهاى جانور در مقابل سه انگشت دیگر قرار گرفته طورى که به نظرمى رسد او دو شـــــســــــت و سه انگشت دارد. این ساختار پنجه ها، او را قادر مى سازد که شاخه هاى درختان را به آسانى در دست بگیرد. هریک از پنجه هاى پشتى کوالا نیز داراى پنج انگشت مى باشد. نخستین انگشت که پهن وبدون ناخن است، در مقابل چهارانگشت دیگرقرار دارد. انگشت دوم وسوم با انگشت شست که داراى دو پنجه است، ترکیب شده که کوالا از آن به عنوان یک شانه براى مرتب کردن کرکهایش استفاده مى کند.

کوالاهاى نر بالغ، در وسط سینه خود غدۀ قهوه اى رنگى دارند که مادۀ بدبویى ترشح کرده وباعث مى شود کرکهاى اطراف غده مرطوب و تیره شود. نرها این غده را بر روى تنه و شاخه هاى درختان مى مالند و بویى که بر روى درخت باقى مى ماند، به نوعى وسیلۀ ارتباط کوالاها مى باشد. کوالاهاى مادّه نیز کیسۀ کوچکى بر روى شکم خود دارند که نوزاد درحال رشد خود را در هفت ماه نخست تولد در این کیسه نگه مى دارند «نوزاد اینگونه کیسه داران جوى نامیده مى شود» این کیسه کوچک به سمت بالا باز مى شود، البته گاهى وزن نوزاد باعث مى شود کیسه به سمت پایین باز شود.

چشمهاى کوالا درست مقابل صورتش به سمت جلو قرارگرفته و این ویژگى جانور را قادر مى سازد که با هر دو چشمش بر روى یک شىء تمرکز داشته باشد. این توانایى که «دید دوچشمى » نامیده مى شود، به وى این امکان را مى دهد که فاصله ها را به درستى تشخیص دهد و این قابلیت براى حیوانى که مرتبأ ازیک شاخه به شاخه دیگرمى پرد، بسیارضرورى است. ظاهرأ این جانوران حس بویایى خوبى هم دارند زیرا قبل از اینکه یکى از برگها را براى خوردن انتخاب کنند، آنها را با دقت بو مى کنند و این بدان معناست که هربرگى در نظر آنها بوی متفاوتى دارد. آنها همچنین قادرند ترشحاتى را که کوالاى نر از بدن خود برتنه وشاخۀ درختان به جاى مى گذارد، استشمام کنند.

کوالاى ماده (هم آنهایى که درجنگلها به سرمى برند وهم کوالاهایى که در قفس هستند ) ممکن است بین ۱۳ تا ۲۰ سال عمرکند، درحالیکه نوع نر حداکثر ۱۲ سال عمرمى کند. با این وجود، کوالاهایى که درجنگل ها زندگى مى کنند، به علت شکار، بیمارى و یا برخورد با اتومبیلها، زودتر مى میرند.

کوالاهاى ماده در ۱۸ الى ۲۴ ماهگى ازنظر جنسى بالغ مى شوند. آنها قادرند تا قبل از۱۳ سالگى، سالانه یک بچه به دنیا آورند. نرها در حوالى ۲ سالگى شروع به تولید اسپرم مى کنند و همچنین کوالاهاى بزرگتر و نیرومندتر، قادرند در سن پایین تولید مثل کنند. با این حال، یک کوالاى نر باید براى رقابت با نرهاى دیگردر پیدا کردن جفت، به اندازۀ کافى بزرگ شده باشد وبه طورکلى سن جفت گیرى این حیوان حدود ۴ سالگى است.

کوالا براى جبران مادۀ غذایى کم انرژى وغیر مغذى خود بیشتر وقت خود را بر روى درختان به استراحت مى پردازد تا بتواند انرژى خود را ذخیره کند. آنها ۲۰ ساعت در روز مى خوابند، ۱ تا ۳ ساعت را به نشستن و خوردن غذا اختصاص مى دهند و تنها ۴ دقیقه در روز فعالانه بین شاخه هاى درختان در حرکتند و به تمیز کردن کرکهاى خود و شرکت در فعالیتهاى اجتماعى مى پردازند. آنها عمدتأ از ساعت ۵ عصر تا نیمه شب تغذیه مى کنند. کوالاها در چندین نوبت غذا مى خورند و هر وعدۀ غذایى به طور متوسط بیست دقیقه طول مى کشد.

کوالاها بر روى همان درختى که تغذیه مى کنند به خواب مى روند، آنها بر روى شاخه هاى درختان استراحت کرده و گاهى اوقات نیز در امتداد یک شاخه دراز مى کشند. آنها روزى یکبار و گاهى کمتردرخت خود را عوض کرده و عمومأ در ابتدا از درخت پایین مى آیند و سپس با تنبلى بر روى زمین راه رفته و از درخت دیگرى بالا مى روند. آنها وقتى به یک درخت جدید مى رسند، ابتدا از روى زمین به بالا مى پرند و پنجه هاى خود را به تنه درخت چسبانده و بعد با استفاده از دست و پاى عضلانى خود از تنه درخت بالا مى روند. اصلى ترین شکارچى کوالاها بر روى درخت، افعى هاى بزرگ هستند و گاهى اوقات نیز جغدها و عقابها، بچه هاى آنها را از پشت مادرانشان مى ربایند. هنگامى که بر روى زمین هستند نیز ممکن است توسط سگهاى اهلى یا وحشى مورد حمله قرار گیرند. بعضى از آنها نیز براى رفتن به درختى دیگر، هنگام عبور از جاده با وسائل نقلیه برخورد مى کنند.
در جستجوی غذا

کوالا از خوردن روغن ها و ترکیبات فنلی گیاهی که گیاهخواران دیگر از آن صرف نظر می کنند امتناع نمی ورزد اگر چه نمی تواند از این مواد به عنوان غذا استفاده کند دستگاه گوارش کارآمد کوالا با یک سبک زندگی راحت طلبانه که به ندرت به مصرف انرژی بیشتری نیاز پیدا می کند آمیخته شده است.

ممکن است که پراکنش یک جانور ارتباط بسیار شدیدی با غذایی که می خورد داشته باشد. یک مثال بسیار جالب توجه «پروانه آبی» منطقه «چاک هیل» است که در ماه های تیر، مرداد و شهریور به پرواز در می آید، اگر چه این پروانه در قسمت قاره ای اروپا پراکندگی زیادی دارد، لیکن در بریتانیا فقط در نواحی محدودی از مناطق جنوب انگلستان دیده شده است.
هنگامی که پراکنش این جانور را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند، معلوم شد که پراکنش آن دقیقاً با مناطق روستایی جنوب مرکزی انگلستان که دارای بستر گچی هستند، مطابقت دارد. چرا در این مورد دامنه پراکنش Lysandra coridon بایستی به موقعیت زمین شناسی منطقه ارتباط داشته باشد؟ مهم ترین عامل در تعیین این الگو آن است که لارو کرمی شکل این پروانه فقط از یک نوع گیاه به نام «ماشک نعلی» تغذیه می کند که خود گیاهی کمیاب است. ماشک نعلی به گروهی از گیاهان موسوم به گیاهان آهک پسند تعلق دارد که قادرند به خوبی فقط در خاک های غنی از گچ یا آهک رشد کنند. ماشک گیاهی است پایا که شبکه برگ های درهم تنیده آن می تواند پهنایی تا یک متر و یا بیشتر و ارتفاعی تا ۳۰ سانتی متر داشته باشد.

لاروهای کرمی شکل پروانه آبی «چاک هیل» در ماه های اردیبهشت و خرداد فعالانه از برگ های این گیاه تغذیه می کنند. پس از اینکه لاروها کاملاً رشدونمو یافتند، بر روی خاک افتاده و به درون شکاف ها می خزند و به مرحله شفیرگی دگردیسی می یابند. پس از گذشت یک تا دو هفته افراد بالغ از شفیره خارج شده و بر روی رستنی ها می خزند و پس از خشک شدن بال هایشان قدرت پرواز به دست می آورند. افراد ماده تخم های خود را بر روی برگ های گیاه ماشک قرار می دهند و لاروها در فروردین ماه بعدی از تخم خارج شده و در تمام طول تابستان بر روی این گیاه زندگی کرده و به سرعت رشد می نمایند و بدین شکل چرخه زندگی آنها کامل می شود.

اینکه چرا گیاهان آهک پسندی نظیر ماشک نعلی تنها در خاک های آهکی و گچی می رویند به موضوع جالب توجهی از نظر تحقیقات اکولوژیکی مبدل شده بود. این خاک ها غنی از کربنات کلسیم هستند که باعث تولید محیطی بسیار قلیایی برای ریشه گیاهان می شود. تحت این شرایط تنها گیاهان آهک پسند توانایی جذب تمامی یون های معدنی نظیر فسفر، پتاسیم، آهن و غیره را دارند که برای رشد فعال آنها مورد نیاز است. این سازگاری های دقیق به وجود آمده، احتمالاً با ساختمان و عملکرد شیمیایی غشاهای سلولی که یون ها از آن عبور می کنند در ارتباط است.
گیاهانی که دارای این نوع سازگاری هستند نسبت به گیاهان فاقد آن دارای نوعی برتری رقابتی هستند که باعث بیرون راندن آن گیاهان از این زیستگاه های نامساعد می شود. ماشک نعلی یکی از این گیاهان ویژه سازگاریافته است (آزمایشات نشان می دهد که ریشه های این گیاه در خاک های گچی نسبت به سایر خاک ها رشد بسیار سریع تری دارد. ) این مسئله بایستی دلیل پراکنش محدود ماشک و بنابراین گیاهخواران وابسته به آن نظیر پروانه آبی را توضیح دهد.

با این وجود، پیچیدگی های دیگری نیز باقی می ماند، چرا که پراکنش پروانه فوق به گسترش پراکنش گیاه مورد تغذیه آن نیست. نه فقط در بسیاری از مناطق جنوبی که در آنجا ماشک نعلی می روید پروانه آبی چاک هیل دیده نشده، بلکه همچنین در هیچ یک از زیستگاه های شمالی تر گیاهان غذایی این حشره در مناطق آهکی نیز مشاهده نشده است (به جز برخی نواحی بسیار اتفاقی.) این پروانه ها در مناطق جنوبی، بیشتر در شیب های رو به جنوب تپه های گچی ظاهر می گردند و دلیل احتمالی این مسئله آن است که پروانه آبی فقط در این زیستگاه های گرم تر که نور آفتاب بیشتری را به دست می آورند، می تواند زندگی کند. پروانه آبی چاک هیل در اروپا پراکنش نور آفتاب بیشتری را به دست می آورند، می تواند زندگی کند.
پروانه آبی چاک هیل در اروپا پراکنش بیشتری دارد و از آن جا که گونه ای مدیترانه ای است، بخش های جنوبی مجمع الجزایر بریتانیا در محدوده پراکنش آن قرار دارد. به علاوه، پروانه آبی چاک هیل با برخی از مورچگان به ویژه «مورچه زرد چمنزار» ارتباط جالب توجهی دارد. این مورچه ها مایع شهدی تولید شده به وسیله غدد بدن لارو کرمی شکل را نوشیده و به نوبه خود آنها را در برابر حشرات شکارچی و عنکبوت ها محافظت می نمایند و حتی گاهی اوقات آنها را به مکان های مساعدتر از نظر وجود گیاهان غذایی حمل می کنند.

مشخص شده است مورچه فوق این توانایی را دارد که آشیانه خود را فقط در مکان های معین و خاک های ویژه ای بسازد. بنابراین پراکنش پروانه آبی چاک هیل علاوه بر پراکنش ماشک، به وسیله پراکنش مورچه نیز محدود شده است که ممکن است به علت ارتباط ویژه مابین آنها باشد.

این مسئله که چرا پراکنش پروانه آبی بایستی به یک گیاه غذایی منحصر به فرد محدود شده باشد همچنان لاینحل باقی مانده است. ممکن است این گونه برداشت شود که این نوع تغذیه مزیتی نداشته باشد، زیرا همان گونه که در مورد ماشک گفته شد پراکنش بسیاری از گونه های گیاهی به وسیله زمین شناسی، خاک و عوامل اقلیمی محدود شده است. اکولوژیست ها معتقدند که در اغلب موارد جانوران تغذیه کننده از یک گیاه غذایی منحصر به فرد به وسیله نیازمندی های تغذیه ای ویژه ای که آن گیاه به تنهایی آن را به وجود می آورد، محدود نشده اند.

به احتمال بیشتر به رغم این حقیقت که اگر پراکنش گیاه محدود شده باشد این روش تغذیه ای مزیتی ندارد، این قبیل جانوران به وسیله سازگاری ویژه در استفاده از یک منبع غذایی منحصر به فرد با کارآمدی حداکثر، یک مزیت رقابتی نسبت به جانوران دیگر به دست می آورند. گیاه میزبان ممکن است شرایط فیزیکی مساعدی را ایجاد کند و همچنین احتمال دارد که بسیاری از حشرات استتار ویژه پیشرفته و موثری را تنها بر ضد زمینه ای که به وسیله گیاه مورد تغذیه ایجاد شده به دست آورند. همچنین احتمالاً علفخواران، گیاهان غذایی مورد استفاده خود را نه به وسیله ارزش غذایی آنها بلکه به وسیله وجود مواد شیمیایی ویژه شناسایی می کنند. پاسخ دهی به محرک ها به ویژه برای گونه های محدود شده به یک گیاه غذایی مخصوص اهمیت فراوانی دارد، لیکن این عوامل هنوز در مورد پروانه آبی چاک هیل شناخته نشده است.


رابطه کوالا و درختان جنس اکالیپتوس به عنوان نمونه ای از یک ارتباط شدید غذایی مابین یک جانور چراکننده و گیاه غذایی دلخواه آن به طور وسیعی مورد مطالعه قرار گرفته است. برگ های اکالیپتوس چندان قابل هضم نیست زیرا حاوی مقدار زیادی لیگنین است، که این ماده موجب سخت شدن سلول های گیاهی می شود. به همین دلیل تقاضای رقابتی در بین گیاهخواران برای این منبع غذایی ویژه وجود ندارد، لیکن از سوی دیگر هرگونه ای که طالب استفاده از آن باشد بایستی سازگاری های ویژه ای به دست آورد.
به دلیل اندک بودن ماده مغذی این قبیل رستنی ها، بایستی گیاهخوار مقدار زیادی از آن را جهت برقراری یک زندگی متعادل مورد استفاده قرار دهد. همچنین بزرگ بودن اندازه بدن یک مزیت محسوب می شود، چرا که این وضعیت سطح جذبی روده را افزایش می دهد. کوالا جانور بزرگی نیست. بنابراین، فاقد مزایایی است که اندازه بزرگ بدن به تنهایی ایجاد می کند. آنچه که جانور دارد یک لوله گوارشی ویژه است که قادر است قطعات مواد غذایی کوچک را که ارزش استفاده کردن را دارند از قطعات بزرگ تر خشن که بهتر است دفع شوند، مجزا سازد. این قطعات نامناسب با سرعت بیشتری دفع می گردند در نتیجه، فضای بیشتری برای ذرات مفیدتر باقی می ماند.

کوالا از خوردن روغن ها و ترکیبات فنلی گیاهی که گیاهخواران دیگر از آن صرف نظر می کنند امتناع نمی ورزد، اگر چه نمی تواند از این مواد به عنوان غذا استفاده کند. دستگاه گوارش کارآمد کوالا با یک سبک زندگی راحت طلبانه که به ندرت به مصرف انرژی بیشتری نیاز پیدا می کند آمیخته شده است. در نتیجه، این جانور به خوبی با یک منبع غذایی بسیار فراوان سازگار گردیده است. ایراد این نوع تخصص یابی آن است که جانور از نظر جغرافیایی به دامنه پراکنش گیاه غذایی مخصوص خود محدود می شود.
نکات جالبی در مورد کوالا:

کوالاها خرس نیستند آن ها جفت کامل نداشته و پستاندار جفت دار نیستند . پستاندار کیسه دار محسوب می شوند . این به این معنی است که فرزندان زاییده شده به صورت نارس بوده و آنها در داخل کیسه ی روی شکم مادرشان توسعه یافته و تبدیل به کوالا می شوند . و این امر که به آنها « خرس کوالا » گفته می شود نادرست بوده و نام صحیح آنها کوالا است.

دستهای کوالا دارای پنج انگشت است که ۲ عدد از آنها در جهت مخالف دیگر انگشتها قرار گرفته و هر کدامشان به مانند انگشتان ما از نقاط مختلف قابل خم شدن هستند که این امر امکان اتصال محکم به شاخه ها را میسر می سازد .

کوالا ها اغلب شبگردند ، حیوانات شبگرد شبها بیدار مانده و در طول روز به استراحت می پردازد . کوالاها به هر حال بخشی از شبها نیز می خوابند و در بخشی از روز نیز به حرکت می پردازند . آنها اغلب بین ۱۸ تا ۲۰ ساعت در روز می خوابند .

این امر که کوالا به دلیل نوشیدن شیره درختان مدت زیادی می خوابد یک افسانه بوده و در واقع حقیقت ندارد . آنها زمان زیادی را صرف خوابیدن می کنند چرا که به انرژی زیادی برای هضم سموم ، فیبر و مواد غذایی دارای ارزش غذایی کم نیاز دارند و خوابیدن بهترین روش برای ذخیره ی انرژی است .

کوالاهای قسمت جنوبی استرالیا به مقدار قابل توجهی بزرگتر و دارای پوست ضخیم تری نسبت به نمونه های قسمت شمالی هستند. این سازشی است که برای گرمتر ماندن در زمستان های سردتر نواحی جنوبی ایجاد شده .

هر خانه ی کوالا از تعداد ی درخت به نام “Home Trees” تشکیل شده و آنها این درختان را به طور منظم بازدید می کنند . ناحیه پوشیده شده توسط این درختان قلمروی کوالا هامحسوب شده و هر کوالا قلمروی مخصوص به خود را دارد . قلمروی آنها رویهم قرار نمی گیرد ، مگر به منظور تولید مثل . آنها معمولاً در حالت عادی از دیگر Home trees”” ها بازدید نمی کنند . اندازه ی قلمرو به عوامل مختلفی مانند کیفیت بوم ، چنسیت ، سن و وضعیت معاشرت در جمعیت کوالا ها وابستگی دارد .

کوالا های نر بالغ غده ی عطری تیره ای در وسط قفسه ی سینه ی سفید رنگ خود دارند که یک ماده چسبنده ی تیره ترشح می کند . کوالا با مالیدن این ماده به تنه ی درختان قلمروی خود را مشخص می کنند .

کوالاها توسط یک بازه ی خاص از صداها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند . این صدا در ابتدا برای این حیوان آرام غیر منتظره است . اما کوالاها صدایی مانند خروپف های بلند و سپس یک آروغ را تولید می کنند . که به آن غرِّش می گویند.

ماده های جوان بالغ که تولید مثل کرده اند بسته به مجموعه ا ی از عوامل معمولاً هر سال ۱ فرزند به دنیا می آورند . در هر حال ، همه ی ماده های یک جمعیت هر ساله تولید مثل نمی کنند . برخی از ماده های پیر اغلب بیش از ۲ یا ۳ نوبت تولید مثل نمی کنند . کوالاهای جوان « Joey » نامیده شده و دانشمندان اغلب در مورد آنها اصطلاح نوجوان ، جوان کیسه اییا جوانی که روی پشت حمل می شودرا به کار می برند .

وقتی کوالاهای نوجوان متولد می شوند فقط ۲ سانتی متر طول دارند نابینا بوده و گوشهای آنها هنوز توسعه پیدا نکرده اند . پس از رفتن به داخل کیسه آنها خود را به یکی از دو پستانی که داخل کیسه وجود دارد چسبانده ، پستان در داخل دهان نوزاد متورم شده و باعث می شود که آنها از این منبع غذایی جدا نشده و از جای خود خارج نشوند .

نوزاد برای مدت ۶ یا ۷ ماه در کیسه ی مادرش مانده و در طول این مدت فقط شیر می نوشد .

پس از خارج شدن از کیسه ، نوجوان در روی شکم یا بر پشت مادرش حمل می شود . اگر چه بازگشت به کیسه ی مادر به منظور تغذیه از شیر تا زمانی که کوالا به اندازه ای بزرگ بشود که در داخل کیسه جا نشود ادامه می یابد . نوجوانها بین ۱ تا ۳ سالگی قلمروی مادرشان را ترک می کنند که این امر وابسته به زمان تولد فرزند بعدی است .

کوالا های ماده در حدود ۲ سالگی به طور کامل بالغ می شوند و نرها ی آنها در ۳ یا ۴ سالگی به بلوغ می رسند . در این زمان آنها نیازمند قلمروای برای خود بوده و باید به دنبال آن باشند . این قلمرو باید یک بوم از جنگل بوده که توسط کوالای دیگری اشغال نشده باشد و یا اینکه کوالایی که قبلاً در آن ساکن بوده ، مرده باشد .

کوالا در جنگل های بارانی و یا مناطق کویری زندگی نمی کند و زیستگاه آنها در جنگلهای پوشیده شده از درختان اُکالیپتوس بلند می باشد .

تعداد محدودی از کوالا ها می توانند در یک جنگل زندگی کنند که با این تعداد گنجایش قابل تحمل گفته می شود . اکالیپتوس های موجود مانند چراگاه گوسفندان ، فقط می توانند تعداد محدودی از کوالا ها را تغذیه کنند.

یک کوالای بالغ حدود نیم کیلوگرم تا یک کیلوگرم برگ را هر شب می خورد . که این امر وابسته به عوامل زیر است : اندازه ، جنسیت کوالا و محل زندگی .

کوالا یک اندام تجزیه کننده ی فیبر خاص دارد . که به آن روده ی کور می گویند . انسان نیز دارای روده کور است اما این عضو در کوالا بسیار بزرگ و بلند بوده ( تا ۲۰۰ سانتی متر ) و در آن میلیونها باکتری زندگی کرده که فیبر ها را به مواد قابل جذب تجزیه می کند.

کوالاها در حالت طبیعی آب نمی نوشند و آب مورد نیاز بدن خود را از رطوبت موجود در برگها بدست می آورند . اما گاهی که برگها حاوی رطوبت کافی نیستند نیاز به نوشیدن آب دارند.

بزرگترین مشکل کوالا ها از بین رفتن بوم آنهاست که علل اصلی آن پاکسازی زمین ، آتش سوزی و بیماری های درخت اکالیپتوس است مانند : Dieback که باعث مرگ درخت می شود.

طبق آمار کمیته ی حمایت از کوالای استرالیا (AKF) به غیر از مشکلات ناشی از نابودی بوم ، سالانه حدود ۴۰۰۰ کوالا نیز توسط سگها و اتومبیل ها از بین می روند.