s.rozekabood
06-09-2013, 12:36 PM
آیا عشق برای شما همه چیز است ؟ چقدر در مورد عشق می دانید ؟ برخلاف تصور اکثر مردم ، عشق پایدار چیزی است که باید ساخته شود و طرفین باید به طور آگاهانه برای پرورش و شکوفایی آن تلاش کنند .
عشق پایدار چیست ؟ در ابتدای برخی روابط اینطور به نظر می رسد که دو طرف قصد ساختن کلیتی را دارند. ما فقط با هم آشنا می شویم. چیزهای یکسانی را دوست داریم، نظرات مشترکی داریم، به چیزهای یکسانی می اندیشیم و جملات همدیگر را کامل می کنیم. هیچ دوری و فاصله ای وجود ندارد، گویی که نیمه گمشده افسانه ای را یافته ایم. درسی که ناگزیر در مورد زندگی می آموزیم- زندگی معلم بسیار خوبی است- این است که بسیاری از این عشق ها گذرا هستند. عشق واقعی- یا چیزی که من آن را عشق بلوغ یافته می نامم- از احترام گذاشتن به تفاوت های میان دو طرف و کنار آمدن با آن ها نشئت می گیرد. عشق بالغ نوعی از عشق است که دو فرد متفاوت به هم می رسند و هر کدام تلاش می کنند که با هم به یگانگی برسند. و از همین یگانگی، چیزی پایدارتر و مستحکم تر می سازند که در زمان تنهایی نداشتند. خوب حالا می خواهیم این فرایند را از دیدگاه روانشناسی بررسی کنیم : بسیاری از بزرگان به این نکته توجه کرده اند. خلیل جبران اینگونه بیان می کند،" اجازه دهید میان با هم بودنتان اندکی فاصله باشد... در کنار یکدیگر بایستید، اما نه تنگاتنگ!! زیرا که ستون های معبد دور از هم ایستاده اند، و درخت بلوط و سرو در سایه هم نمی بالند." بسیاری از روابط سالم و پایدار نیستند زیرا دوری اندکی در آن ها وجود دارد. واژگان رایج برای این مورد " وابستگی" یا "به دام افتادن " است. به بیان روانشناسانه، آن را " ذوب شدن در دیگری " می نامیم.یک فرد در دیگری گم می شود.نوعی خاموشی هویت شخصی وجود دارد.چنین روابطی به جای امنیت، نوعی ناامنی ایجاد می کند زیرا احساس نمی کنیم که بدون هم قادر به زندگی هستیم. http://www.beytoote.com/images/stories/psychology/ra4-1841.jpg
اجازه دهید در با هم بودنتان اندکی فاصله باشد در روابطی که سالم و پایدارند، جایی برای نفس تازه کردن وجود دارد. دوستان، علائق، احساسات، افکار و عقاید دیگری هم وجود دارند. فرصتی برای تنهایی و فاصله ای شخصی یا همان " زمانی برای خودم" وجود دارد.
وقتی دو شخص متفاوت به هم می رسند، فرصتی برای فداکاری، سهیم شدن و بخشندگی دو طرفه وجود دارد. جدایی و دوری از هم فرصتی برای اعتماد به وجود می آورد، فرصتی که اگر دو طرف هرگز جدا نباشند به وجود نمی آید. همچنین باعث احساس امنیت می شود،زیرا در مواقع سختی واقعا احساس دوست داشته شدن را درک می کنیم، نه در زمان خوشی. پس اجازه دهید در با هم بودنتان هم اندکی فاصله باشد. اگر بتوانید چنین کاری انجام دهید، عشقی دارید که می توانید به آن تکیه کنید.
عشق پایدار چیست ؟ در ابتدای برخی روابط اینطور به نظر می رسد که دو طرف قصد ساختن کلیتی را دارند. ما فقط با هم آشنا می شویم. چیزهای یکسانی را دوست داریم، نظرات مشترکی داریم، به چیزهای یکسانی می اندیشیم و جملات همدیگر را کامل می کنیم. هیچ دوری و فاصله ای وجود ندارد، گویی که نیمه گمشده افسانه ای را یافته ایم. درسی که ناگزیر در مورد زندگی می آموزیم- زندگی معلم بسیار خوبی است- این است که بسیاری از این عشق ها گذرا هستند. عشق واقعی- یا چیزی که من آن را عشق بلوغ یافته می نامم- از احترام گذاشتن به تفاوت های میان دو طرف و کنار آمدن با آن ها نشئت می گیرد. عشق بالغ نوعی از عشق است که دو فرد متفاوت به هم می رسند و هر کدام تلاش می کنند که با هم به یگانگی برسند. و از همین یگانگی، چیزی پایدارتر و مستحکم تر می سازند که در زمان تنهایی نداشتند. خوب حالا می خواهیم این فرایند را از دیدگاه روانشناسی بررسی کنیم : بسیاری از بزرگان به این نکته توجه کرده اند. خلیل جبران اینگونه بیان می کند،" اجازه دهید میان با هم بودنتان اندکی فاصله باشد... در کنار یکدیگر بایستید، اما نه تنگاتنگ!! زیرا که ستون های معبد دور از هم ایستاده اند، و درخت بلوط و سرو در سایه هم نمی بالند." بسیاری از روابط سالم و پایدار نیستند زیرا دوری اندکی در آن ها وجود دارد. واژگان رایج برای این مورد " وابستگی" یا "به دام افتادن " است. به بیان روانشناسانه، آن را " ذوب شدن در دیگری " می نامیم.یک فرد در دیگری گم می شود.نوعی خاموشی هویت شخصی وجود دارد.چنین روابطی به جای امنیت، نوعی ناامنی ایجاد می کند زیرا احساس نمی کنیم که بدون هم قادر به زندگی هستیم. http://www.beytoote.com/images/stories/psychology/ra4-1841.jpg
اجازه دهید در با هم بودنتان اندکی فاصله باشد در روابطی که سالم و پایدارند، جایی برای نفس تازه کردن وجود دارد. دوستان، علائق، احساسات، افکار و عقاید دیگری هم وجود دارند. فرصتی برای تنهایی و فاصله ای شخصی یا همان " زمانی برای خودم" وجود دارد.
وقتی دو شخص متفاوت به هم می رسند، فرصتی برای فداکاری، سهیم شدن و بخشندگی دو طرفه وجود دارد. جدایی و دوری از هم فرصتی برای اعتماد به وجود می آورد، فرصتی که اگر دو طرف هرگز جدا نباشند به وجود نمی آید. همچنین باعث احساس امنیت می شود،زیرا در مواقع سختی واقعا احساس دوست داشته شدن را درک می کنیم، نه در زمان خوشی. پس اجازه دهید در با هم بودنتان هم اندکی فاصله باشد. اگر بتوانید چنین کاری انجام دهید، عشقی دارید که می توانید به آن تکیه کنید.