رسوم ‌عجیب و غریب ازدواج در دنیا

[s.rozekabood]

یکی از زیباترین رویدادها در زندگی هر فردی روز ازدواج اوست که با حضور خانواده، اقوام و دوستان به یادماندنی و زیباتر می‌شود، اما مراسم ازدواج نیز مانند بسیاری از دیگر رسوم در کشورهای مختلف به اشکال متفاوتی برگزار می‌شود که شاید موجب شگفتی نیز باشد. آداب و رسوم ازدواج در بسیاری از کشورها به قدری عجیب است که شاید از شنیدن آن متحیر شوید، برای مثال در کشور سوئد رسم بر این است که از طرف پدر و مادر عروس یک سکه نقره در کفش راست او و از طرف پدر عروس نیز یک سکه طلا در کفش چپش قرار می‌گیرد و عروس باید به نشانه احترام و حمایت از پدر و مادرش تا پایان مراسم این سکه‌ها را در کفش خود نگه دارد.
سیاهپوستان آمریکایی نیز با یک پرش زندگی جدیدشان را آغاز می‌کنند. اگرچه آنها خودشان هم نمی‌دانند این رسم دیرینه و کهن ریشه در کدام یک از سنت‌هایشان دارد، اما آنچه مسلم است این‌که آنها با انجام این کار به صورت نمادین از تمامی ‌مشکلات و نگرانی‌هایی که پیش از این در زندگی با آن مواجه بوده‌اند با موفقیت عبور کرده و زندگی جدیدی را آغاز می‌کنند.
آلمانی‌ها نیز با جمع‌آوری ظروفی که پیش از آغاز مراسم ازدواج اقوامشان می‌شکنند برای جنگ و نبرد با مشکلات زندگی خودشان را آماده می‌کنند و بر اساس این رسم جالب، اقوام عروس و داماد پیش از ازدواج تعداد زیادی ظرف را می‌شکنند که عروس و داماد باید آنها را جمع کنند. در بعضی از شهرهای این کشور نیز رسم بر این است که دوستان عروس یا داماد، عروس را می‌دزدند و داماد باید او را پیدا کرده و برای حضور در مراسم جشن ازدواج همراه خود ببرد.
زنان کره‌ای از آغاز زندگی مشترک عهد می‌بندند مقابل همسرانشان سکوت کرده و از دستورات آنها اطاعت و پیروی کنند. به همین دلیل عروس‌های کره‌ای در نخستین روز زندگی مشترک باید سکوت اختیار کنند. آنها حتی حق صحبت با همسرانشان را هم ندارند و اگر از این رسم سرپیچی کنند داماد می‌تواند برای این کار عروس را روانه خانه پدرش کند.
در کره عروس و داماد پس از پایان مراسم ازدواج به سبک غربی، لباس کره‌ای به تن می‌کنند و به بزرگان خانواده ادای احترام می‌کنند.
چینی‌ها عروسشان را همراه زنان سالمند و با تجربه روانه خانه بخت می‌کنند و حضور زنان جوان و مجرد در کاروانی که عروس را می‌برند بدیمن است. در چین رسم بر این است که عروس هنگام ترک خانواده حتما باید گریه کند تا نشان دهد نمی‌خواهد آنها را ترک کند.
عروس و داماد چینی پیش از آغاز مراسم رسمی ‌ازدواج، دستمال‌های کوچک قرمز رنگی را که روی آنها تصویری از اردک‌های چینی دوخته شده است، با آرزوی خوشبختی به همدیگر هدیه می‌دهند. این رسم نمادین در فرهنگ کشور چین به این معنی است که این زوج برای همیشه به زندگی در کنار هم ادامه می‌دهند.
در کشور عربستان رسم بر این است که زن و مردی که قرار است با هم ازدواج کنند به نشانه آغاز زندگی جدیدشان لباس‌های کهنه‌شان را دور می‌ریزند و لباس جدید به جای آنها می‌خرند.
آنها بر این باورند که برای شروع یک زندگی جدید به لباس‌های نو نیاز دارند تا گذشته را با همه بدی‌ها و خوبی‌هایش به فراموشی سپارند.
یونانی‌ها بر این باورند که گذاشتن مقداری قند یا شکر در لباس عروس، شادی زندگی آینده آنها را تضمین می‌کند. در کشور ترکیه در روز ازدواج اسامی‌تمامی ‌دوستان عروس داخل کفش عروس نوشته می‌شود. پس از پایان مراسم، فردی که نامش پاک شده باشد، عروس بعدی است. در بلژیک پس از پایان مراسم رسمی ‌ازدواج در کلیسا، هنگامی‌که عروس و داماد از کلیسا خارج می‌شوند خانواده آنها بر سرشان برنج می‌ریزند که نمادی از آرزوی برکت برای زندگی آنهاست. در کشور برزیل رسم بر این است که نام عروس روی حلقه داماد و نام داماد روی حلقه عروس حک شود. جالب است بدانید لباسی که عروس در این روز بر تن می‌کند نباید کاملا نو باشد، بلکه عروس باید یک تکه از لباس یا کفشش را از چیزهایی که قبلا داشته تهیه کند و یک تکه از آن را هم از شخصی قرض بگیرد.
جهیزیه، این رسم مشترک
گذشته از رسوماتی که به یک کشور یا منطقه‌ای بخصوص در یک کشور اختصاص دارد و برگرفته از آداب و رسومی ‌دیرینه است، رسوم مشترکی نیز در میان کشورهای مختلف وجود دارد. به‌رغم آنچه تصور می‌شود رسوماتی مانند جهیزیه، مهریه، خرید حلقه و حتی شیربها از جمله رسومات مشترکی است که در کشورهای مختلف با اندک تفاوتی متداول است.
تهیه جهیزیه با هدف کمک به جوانان برای آغاز زندگی مشترک یکی از این رسومات است که همچنان در بسیاری از کشورها مرسوم است. در حقیقت در بسیاری از کشورها جهیزیه همان پول، طلا یا ملکی است که در آغاز زندگی مشترک از طرف خانواده عروس به داماد هدیه داده می‌شود. اگرچه در دنیای امروز جهیزیه قدم فراتر از تامین نیازهای اولیه زندگی مشترک گذاشته است، اما در حقیقت برگرفته از سنتی دیرینه و کهن است که در فرهنگ کشورهای آفریقایی ریشه دارد. در آن زمان با هدف تامین سرمایه اولیه برای کسب و کار و برآورده ساختن نیازهای همسر و فرزندان هدیه‌ای از طرف خانواده عروس به داماد داده می‌شود که در حقیقت همان جهیزیه امروزی است. تا پیش از قرن پنجم میلادی رسم بر این بود که ازطرف خانواده عروس هدیه‌ای به عنوان شیربها به خانواده داماد داده می‌شد، اما پس ازآن بتدریج جهیزیه جایگزین شیربها شد.
جهیزیه نه‌تنها در آسیا و آفریقا، بلکه در کشورهای اروپایی نیز از گذشته‌های دور مرسوم بوده است. در خانواده‌های اشرافی انگلیس هنگام ازدواج، جهیزیه به عنوان ارثیه از طرف پدر به دختر هدیه داده می‌شود، بنابراین اگر دختری از پدرش جهیزیه گرفته باشد در ارث سهیم نخواهد بود.
البته این رسومات امروزه تنها در میان خانواده‌هایی که به سنت‌های قدیمی ‌پایبند هستند دیده می‌شود و در اغلب خانواده‌ها عروس و داماد با هدایای نقدی که از طرف نزدیکان و اطرافیانش در مراسم جشن ازدواج به آنها داده می‌شود زندگی مشترک خود را آغاز می‌کنند. اگر کشورهای مختلف را در این زمینه مورد بررسی قرار دهیم متوجه خواهیم شد کشورهای آسیایی در مقایسه با دیگر کشورها بیشتر به رسومات پایبند هستند.
برای مثال کشور هند از جمله کشورهایی است که همچنان رسم دیرینه جهیزیه از عوامل محدودکننده ازدواج در میان جوانان به شمار می‌آید. در هند، تهیه کالاو اجناس مورد نیاز و تامین پول نقد و طلا از طرف خانواده عروس نه‌تنها در زمان ازدواج، بلکه تا پایان عمر به عهده پدر و مادر عروس است.
در آمریکا و اروپا نیز در گذشته از موقعیت اجتماعی افراد به عنوان ملاکی برای تعیین مقدار جهیزیه استفاده می‌شد که امروزه هیچ اثری از این باور دیرینه در فرهنگ این کشورها یافت نمی‌شود و به عکس در کشورهای آسیایی مانند چین، ژاپن، کره و هند همچنان خانواده‌ها علاوه بر مسوولیت برگزاری مراسم ازدواج و وظیفه تامین نیازهای اولیه برای آغاز زندگی مشترک فرزندانشان را بر عهده دارند.