Sara12
09-25-2010, 11:38 PM
بسم ا... الرحمن الرحيم
كسانى كه پيمان خدا و سوگندهاى خود را به بهاى ناچيزى مىفروشند آنان را در آخرت بهرهاى نيست و خدا روز قيامت با آنان سخن نمىگويد و به ايشان نمىنگرد و پاكشان نمىگرداند و عذابى دردناك خواهند داشت. (آل‌عمران:77)
شايد بسياري از ما بارها از خود پرسيده باشيم كه براي رهايي از رنج‌هايمان بايد چه كار كنيم؟ حال اين بار بياييد بپرسيم كه براي رهايي از رنج‌هايمان بايد "چه كارهايي نكنيم"؟
كليد رهايي از بسياري از رنج‌هاي آدمي در توجه به نبايدها يا ورود ممنوع‌هاي راه زندگي است؛ همان ورود ممنوعهايي كه در كتاب راهنماي راه زندگي(1) تمام و كمال مشخص شده‌اند؛ ورود ممنوعهايي كه بعضي‌شان انسان را به بي‌راهه مي‌كشانند، اما بعضي ديگر به پرتگاه‌هايي عميق و مرگ‌بار مي‌انجامند!
يكي از خطرناك‌‌ترين اين ورود ممنوع‌ها "قسم خوردن به نام خداوند" است، كه در گذر زمان، بارها و بارها در کتب راهنما و از زبان راهنمايان نسبت به آن هشدار داده شده است.
شايد فكر كنيم اما چرا از ميان ورود ممنوع‌هاي متعدد، "قسم ياد كردن به نام خداوند" تا اين حد مرگ‌بار است؟
اگر به درستي بينديشيم در مي‌يابيم كه ...
آن كسي كه به نام خدا سوگند مي‌خورد، در واقع از اعتبار نام خداوند براي اعتبار دادن به كلام خويش بهره مي‌جويد و به نفع خود وام مي‌گيرد! او نام پرمنزلتي را كه از آنِ پادشاه جهان، و حافظ زمين و آسمان است، نامي كه خليفه اللّهيِ انسان، به آن است و هر آن‌چه در آسمان‌ها و زمين است پيوسته تسبيحش مي‌گويند را در كار شخصيِ خود به ميان مي‌آورد، در كاري كه قدر و ارزش آن حتي معادل ذره‌اي از جهان ما هم نيست! همان جهاني كه تمامي آن تنها نمود ذره‌اي از قدرت خلقت صاحب آن نام است! و اما واي به حال آن زماني كه قول و قَسَمي با پشتوانه‌اي چنين عظيم، به دروغ آلوده باشد! از آن‌جايي‌كه نام خداوند داراي بالاترين اعتبارهاست، قسم دروغ به آن، از فريب‌كارانه و مكارانه‌ترين اعمالي است كه مي‌توان مرتكب شد و عجيب نيست كه چنين مكري، گرفتار آمدن به مكر عظيم خداوند را در پي داشته باشد...
و مكر ورزيدند و خدا [در پاسخشان] مكر در ميان آورد و خداوند بهترين مكرانگيزان است (آل‌عمران54)
قسم خوردن به نام خداوند شاهد گرفتن "او" بر صحت گفته يا قول خويش است، حال براي كسي كه خداوند را شاهد قول خود مي‌گيرد و به آن عمل نمي‌كند، و اين‌گونه حضور الهي را ناديده مي‌پندارد و پادشاه هستي را به تمسخر مي‌گيرد، چه عاقبتي مي‌توان متصور شد؟!
تا همين اندازه دانستن، كافي است تا دريابيم كه قسم خوردن به نام خداوند و به‌خصوص بي‌توجهي به اخطار "قسم دروغ ممنوع" آن هم دانسته و به عمد، يکي از خطرناک‌ترين انتخاب‌‌ها در راه زندگي است، و بي هيچ اغراقي به دويدن به درون آتش رنج و عذاب الهي مي‌ماند. پس عقل سليم حكم مي‌‌كند كه از اين پس ديگر هرگز به اين راهِ خطرناك قدم نگذاريم، حتي يك بار!
1- قرآن مجيد
كسانى كه پيمان خدا و سوگندهاى خود را به بهاى ناچيزى مىفروشند آنان را در آخرت بهرهاى نيست و خدا روز قيامت با آنان سخن نمىگويد و به ايشان نمىنگرد و پاكشان نمىگرداند و عذابى دردناك خواهند داشت. (آل‌عمران:77)
شايد بسياري از ما بارها از خود پرسيده باشيم كه براي رهايي از رنج‌هايمان بايد چه كار كنيم؟ حال اين بار بياييد بپرسيم كه براي رهايي از رنج‌هايمان بايد "چه كارهايي نكنيم"؟
كليد رهايي از بسياري از رنج‌هاي آدمي در توجه به نبايدها يا ورود ممنوع‌هاي راه زندگي است؛ همان ورود ممنوعهايي كه در كتاب راهنماي راه زندگي(1) تمام و كمال مشخص شده‌اند؛ ورود ممنوعهايي كه بعضي‌شان انسان را به بي‌راهه مي‌كشانند، اما بعضي ديگر به پرتگاه‌هايي عميق و مرگ‌بار مي‌انجامند!
يكي از خطرناك‌‌ترين اين ورود ممنوع‌ها "قسم خوردن به نام خداوند" است، كه در گذر زمان، بارها و بارها در کتب راهنما و از زبان راهنمايان نسبت به آن هشدار داده شده است.
شايد فكر كنيم اما چرا از ميان ورود ممنوع‌هاي متعدد، "قسم ياد كردن به نام خداوند" تا اين حد مرگ‌بار است؟
اگر به درستي بينديشيم در مي‌يابيم كه ...
آن كسي كه به نام خدا سوگند مي‌خورد، در واقع از اعتبار نام خداوند براي اعتبار دادن به كلام خويش بهره مي‌جويد و به نفع خود وام مي‌گيرد! او نام پرمنزلتي را كه از آنِ پادشاه جهان، و حافظ زمين و آسمان است، نامي كه خليفه اللّهيِ انسان، به آن است و هر آن‌چه در آسمان‌ها و زمين است پيوسته تسبيحش مي‌گويند را در كار شخصيِ خود به ميان مي‌آورد، در كاري كه قدر و ارزش آن حتي معادل ذره‌اي از جهان ما هم نيست! همان جهاني كه تمامي آن تنها نمود ذره‌اي از قدرت خلقت صاحب آن نام است! و اما واي به حال آن زماني كه قول و قَسَمي با پشتوانه‌اي چنين عظيم، به دروغ آلوده باشد! از آن‌جايي‌كه نام خداوند داراي بالاترين اعتبارهاست، قسم دروغ به آن، از فريب‌كارانه و مكارانه‌ترين اعمالي است كه مي‌توان مرتكب شد و عجيب نيست كه چنين مكري، گرفتار آمدن به مكر عظيم خداوند را در پي داشته باشد...
و مكر ورزيدند و خدا [در پاسخشان] مكر در ميان آورد و خداوند بهترين مكرانگيزان است (آل‌عمران54)
قسم خوردن به نام خداوند شاهد گرفتن "او" بر صحت گفته يا قول خويش است، حال براي كسي كه خداوند را شاهد قول خود مي‌گيرد و به آن عمل نمي‌كند، و اين‌گونه حضور الهي را ناديده مي‌پندارد و پادشاه هستي را به تمسخر مي‌گيرد، چه عاقبتي مي‌توان متصور شد؟!
تا همين اندازه دانستن، كافي است تا دريابيم كه قسم خوردن به نام خداوند و به‌خصوص بي‌توجهي به اخطار "قسم دروغ ممنوع" آن هم دانسته و به عمد، يکي از خطرناک‌ترين انتخاب‌‌ها در راه زندگي است، و بي هيچ اغراقي به دويدن به درون آتش رنج و عذاب الهي مي‌ماند. پس عقل سليم حكم مي‌‌كند كه از اين پس ديگر هرگز به اين راهِ خطرناك قدم نگذاريم، حتي يك بار!
1- قرآن مجيد