mehraboOon
02-05-2012, 10:12 AM
تولید ميکروتراشه‌اي با مصرف انرژي كم
اين ترانزيستورها مي‌توانند به سرعت روشن و خاموش شده و در حالت استندباي کامل‌تري قرار داده شوند. «موليبدنيت» از نظر قابليت تقويت سيگنال‌هاي الکتريکي همپاي سيليکون بوده و مي‌تواند سيگنال ورودي را تا چهار برابر تقويت کند.
http://www.asriran.com/files/fa/news/1390/11/11/207441_351.jpgدانشمندان سوييسي موفق به توليد اولين ميکروتراشه موليبدنيتي با ترانزيستورهاي کوچک‌تر و مصرف انرژي پايين‌تر شدند.
«موليبدنيت» يک ماده نويدبخش به شمار مي‌رود.
دانشمندان EPFL (Ecole polytechnique fédérale de Lausanne) در سوئيس با توليد اولين ميکروتراشه موليبدنيتي، اين موضوع را به اثبات رسانده‌اند.
دانشمندان EPFL پس از کشف مزاياي الکترونيکي «موليبدنيت»، حال گام نهايي را در اين زمينه برداشته‌اند.
محققان آزمايشگاه الکترونيک و ساختارهاي نانومقياس (LANES) يک تراشه يا مدار مجتمع ساخته‌اند که تأييد مي‌کند «موليبدنيت» مي‌تواند بر محدوديت‌هاي فيزيکي سيليکون از منظر کوچک‌سازي، مصرف الکتريسيته و انعطاف‌پذيري مکانيکي غلبه کند.
«آندراس کيس»، مدير LANES مي‌گويد: ما با قرار دادن دو تا شش ترانزيستور سريالي يک نمونه اوليه ساخته و نشان داده‌ايم که عملکردهاي اساسي و منطقي دو دوئي با استفاده از اين سيستم امکان‌پذير است؛ اين نمونه ثابت مي‌کند که مي‌توانيم تراشه‌هاي بزرگ‌تري نيز توليد کنيم.
اوايل سال ۲۰۱۱، اين آزمايشگاه به قابليت‌هاي دي‌سولفيد موليبدن (MoS۲) که يک ماده معدني طبيعي با فراواني نسبتاً بالاست، پي برد.
ساختار و ويژگي نيمه رسانايي، اين ماده را به يک گزينه ايده‌آل براي استفاده در ترانزيستورها تبديل مي‌كند. بنابراين مي‌تواند رقيبي براي سيليکون که پرکاربردترين ماده در قطعات الکترونيکي است، بوده و در برخي موارد حتي با گرافن نيز رقابت کند.
کيس مي‌گويد: «مزيت اصلي دي‌سولفيد موليبدن اين است که امکان کاهش اندازه ترانزيستورها را فراهم کرده و در نتيجه کوچک‌سازي بيشتر را ممکن مي‌كند». تا کنون امکان ساخت لايه‌هاي سيليکوني با ضخامت کمتر از دو نانومتر به دليل خطر شروع يک واکنش شيميايي که سطح سيليکون را اکسيد کرده و ويژگي‌هاي الکتريکي آن را از بين مي‌برد، وجود نداشته است.
از سوي ديگر مي‌توان لايه‌هايي از موليبدنيت به ضخامت تنها سه اتم، توليد و در نتيجه اندازه تراشه‌ها را حداقل تا سه برابر کوچک‌تر كرد.
اين ماده در اين مقياس هنوز هم پايدار بوده و رسانايي آن به آساني کنترل مي‌شود.
ترانزيستورهاي دي‌سولفيد موليبدن کارايي بالايي نيز دارند. کيس توضيح مي‌دهد: اين ترانزيستورها مي‌توانند به سرعت روشن و خاموش شده و در حالت استندباي کامل‌تري قرار داده شوند. «موليبدنيت» از نظر قابليت تقويت سيگنال‌هاي الکتريکي همپاي سيليکون بوده و مي‌تواند سيگنال ورودي را تا چهار برابر تقويت کند.
«کيس» مي‌گويد: اين نشان مي‌دهد که توانايي توليد تراشه‌هاي پيچيده‌تر با استفاده از اين ماده وجود دارد. به عنوان مثال در مورد گرافن مقدار اين تقويت يك است. پايين‌تر از اين حد آستانه، ولتاژ خروجي براي تغذيه يک تراشه مشابه دوم کافي نخواهد بود.
ويژگي مفيد ديگر «موليبدنيت»، انعطاف‌پذيري آن است که از اين ويژگي مي‌توان در توليد ابزارهاي الکترونيکي انعطاف‌پذير بهره برد.
جزئيات اين کار در مجله «ACS Nano» منتشر شده است.
منبع: ايسنا
اين ترانزيستورها مي‌توانند به سرعت روشن و خاموش شده و در حالت استندباي کامل‌تري قرار داده شوند. «موليبدنيت» از نظر قابليت تقويت سيگنال‌هاي الکتريکي همپاي سيليکون بوده و مي‌تواند سيگنال ورودي را تا چهار برابر تقويت کند.
http://www.asriran.com/files/fa/news/1390/11/11/207441_351.jpgدانشمندان سوييسي موفق به توليد اولين ميکروتراشه موليبدنيتي با ترانزيستورهاي کوچک‌تر و مصرف انرژي پايين‌تر شدند.
«موليبدنيت» يک ماده نويدبخش به شمار مي‌رود.
دانشمندان EPFL (Ecole polytechnique fédérale de Lausanne) در سوئيس با توليد اولين ميکروتراشه موليبدنيتي، اين موضوع را به اثبات رسانده‌اند.
دانشمندان EPFL پس از کشف مزاياي الکترونيکي «موليبدنيت»، حال گام نهايي را در اين زمينه برداشته‌اند.
محققان آزمايشگاه الکترونيک و ساختارهاي نانومقياس (LANES) يک تراشه يا مدار مجتمع ساخته‌اند که تأييد مي‌کند «موليبدنيت» مي‌تواند بر محدوديت‌هاي فيزيکي سيليکون از منظر کوچک‌سازي، مصرف الکتريسيته و انعطاف‌پذيري مکانيکي غلبه کند.
«آندراس کيس»، مدير LANES مي‌گويد: ما با قرار دادن دو تا شش ترانزيستور سريالي يک نمونه اوليه ساخته و نشان داده‌ايم که عملکردهاي اساسي و منطقي دو دوئي با استفاده از اين سيستم امکان‌پذير است؛ اين نمونه ثابت مي‌کند که مي‌توانيم تراشه‌هاي بزرگ‌تري نيز توليد کنيم.
اوايل سال ۲۰۱۱، اين آزمايشگاه به قابليت‌هاي دي‌سولفيد موليبدن (MoS۲) که يک ماده معدني طبيعي با فراواني نسبتاً بالاست، پي برد.
ساختار و ويژگي نيمه رسانايي، اين ماده را به يک گزينه ايده‌آل براي استفاده در ترانزيستورها تبديل مي‌كند. بنابراين مي‌تواند رقيبي براي سيليکون که پرکاربردترين ماده در قطعات الکترونيکي است، بوده و در برخي موارد حتي با گرافن نيز رقابت کند.
کيس مي‌گويد: «مزيت اصلي دي‌سولفيد موليبدن اين است که امکان کاهش اندازه ترانزيستورها را فراهم کرده و در نتيجه کوچک‌سازي بيشتر را ممکن مي‌كند». تا کنون امکان ساخت لايه‌هاي سيليکوني با ضخامت کمتر از دو نانومتر به دليل خطر شروع يک واکنش شيميايي که سطح سيليکون را اکسيد کرده و ويژگي‌هاي الکتريکي آن را از بين مي‌برد، وجود نداشته است.
از سوي ديگر مي‌توان لايه‌هايي از موليبدنيت به ضخامت تنها سه اتم، توليد و در نتيجه اندازه تراشه‌ها را حداقل تا سه برابر کوچک‌تر كرد.
اين ماده در اين مقياس هنوز هم پايدار بوده و رسانايي آن به آساني کنترل مي‌شود.
ترانزيستورهاي دي‌سولفيد موليبدن کارايي بالايي نيز دارند. کيس توضيح مي‌دهد: اين ترانزيستورها مي‌توانند به سرعت روشن و خاموش شده و در حالت استندباي کامل‌تري قرار داده شوند. «موليبدنيت» از نظر قابليت تقويت سيگنال‌هاي الکتريکي همپاي سيليکون بوده و مي‌تواند سيگنال ورودي را تا چهار برابر تقويت کند.
«کيس» مي‌گويد: اين نشان مي‌دهد که توانايي توليد تراشه‌هاي پيچيده‌تر با استفاده از اين ماده وجود دارد. به عنوان مثال در مورد گرافن مقدار اين تقويت يك است. پايين‌تر از اين حد آستانه، ولتاژ خروجي براي تغذيه يک تراشه مشابه دوم کافي نخواهد بود.
ويژگي مفيد ديگر «موليبدنيت»، انعطاف‌پذيري آن است که از اين ويژگي مي‌توان در توليد ابزارهاي الکترونيکي انعطاف‌پذير بهره برد.
جزئيات اين کار در مجله «ACS Nano» منتشر شده است.
منبع: ايسنا