دامغان
گفته مي شود اين جا اولين شهري است
كه به مفهوم امروزي شهر ساخته شده
مادر كه از دست بچه اش ذله شده، براي اين كه او را بترساند مي گويد: ساكت باش و الّا مرد پارتي مي آيد و تو را با خود مي برد.
شايد روزگاري زنان رومي براي ترساندن بچه هايشان از اين جمله استفاده مي كردند. پارتيان يا به قولي اشكانيان، بعد از سلوكيان بر ايران حكومت كردند و اولين شهر به معناي واقعي شهر (از لحاظ معماري) را به صورت دايره اي شكل در ايران و در دامغان امروزي ساختند. دامغان بعدها يكي از شهرهاي مهم در جادة اصلي ابريشم شده؛ هر چند امروز آن را بيشتر به خاطر پسته هايش مي شناسند.
در شهر دامغان، دو منارة زيبا ديده مي شود. يكي از آن ها منارة مسجد جامع و ديگري منارة تاري خانه است. هر دوي اين مناره ها هم در خارج حياط مسجد قرار دارند. منارة تاري خانه به دستور ابوحرب بختيار ساخته شده.
لغت پارتيزان از همان پارتي ها آمده. پارتي ها مي توانستند در حالي كه بر روي اسب سوار هستند و از تيررس دشمن دور مي شوند، به عقب برگردند و به سمت آن ها تير پرتاب كنند. احتمالا به خاطر روش جنگ و گريز پارتيزان ها در جنگ كه همان روش پارتي ها بوده، اين تشابه به وجود آمده.
حمدالله مستوفي تاريخ نگار كه مقبره اش در قزوين است، مي گويد شهر دامغان را هوشنگ از پادشاهان پيشدادي ايران كه اسمش در شاهنامه آمده، ساخته است.
مادها شش طايفه بودند: بوديان، بوسيان، پارتاكنيان، اريزانتيان، استروخانيان و مغ ها. بعضي از افراد طايفة مغ ها از مسير رودخانة چشمه علي به سمت مكاني رفتند و آن جا به نام ده مغان معروف شد و كم كم اين اسم به دامغان تبديل شد. اين هم وجه تسمية دامغان.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)