میخواستم وقتی پائین بودي بگم اما اونقدر ناراحت بودي که نخواستم افزونش کنم.اون گفت سیمین رو به تو سپردم.
موج داغ شرم به سرا پایم دوید
.
_میدونم تو عزیز عمو بودي.بنابر این میخوام به قولی که دادم عمل کنم و از تو بخوام هر چی میخواي رودربایستی نکنی.
در ادامه گفت
:
_عمو آنقدر که نگران تو بود،نگران بهزاد نبود.حالا میبینم که این علاقه کاملا دو طرفه است.
دستمالی به طرفم گرفت و گفت
:
_بیا بگیر صورتت رو پاك کن.فکر نمیکنی امروز به اندازه کافی اشک ریختی؟
از چشمانم باز هم بی اراده اشک میبارید.
_میدونی جامعه تهران با شهري که در اون بزرگ شدي فرق میکنه.تهران پر از دو رنگی و ریاست و ممکنه براي دختر جوانی
مثل تو فریبنده جلوه کنه و این منو بی نهیات نگران کرده.
دلم میخواست از فرط شوق فریاد بزنم
.
_تو دختر خوب و مهربونی هستی.اما نباید به هر کس اعتماد کنی.نمیدونم تونستم منظورم رو خوب بین کنم؟
_
از توجهتون ممنونم.اما نمیدونم چرا فکر میکنید من بچه ام؟
_
من فکر نمیکنم بچه اي.فقط فکر میکنم خیلی جوانی.ببین سیمین من با بهزاد هیچ مشکلی ندارم،اما مایلم تو هم منو مثل
عموت بدونی.
محکم گفتم
:
_شما عموي من نیستید!
میان بغض و گریه از اتاقش خارج شدم و به اتاقم رفتم
.چرا نمیگفت من را مثل برادرت بدان؟از اینکه در نظرش آنقدر بچه
هستم عصبانی بودم.آنشب تا پاسی از شب اشک ریختم و آنقدر غصه خردم که نفهمیدم کی خواب رفتم.
تاها سه ماه از اقامت ما در منزل عموي مرحوممان میگذشت که به پیشنهاد شهرام و به خاطر تنبلیهاي بهزاد قرار بر آن شد
که صبح ها با ماشین او به مدرسه برویم و ظهر خودمان برگردیم
.هر چند که من چندان از این مساله راضی نبودام و علتش هم
براي خودم مبهم بود.البته پس از آن ملاقات شبانه،کمتر از قبل او را مخاطب قرار میدادم.اما این دلیل قانع کننده اي براي
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)