جنگ جهانی دوم آغاز شده، ارتش آمریکا نیز وارد صحنه ی مبارزه شده است اما دیگر خبری از هیتلر و ارتش نازی ها نیست. جمجمه قرمز"Red Skull" همراه با ارتش عظیم و قدرتمند خود که هایدرا ها"Hydra" نامیده می شوند خواهان تصاحب تمامی قدرت شخصیت قهرمان بازی، کاپیتان آمـــریکا می باشد. او با در اختیار داشتن نیرو های بسیار که بیش از نیمی از آن را ربات های از پیش برنامه ریزی شده تشکیل داده اند و همچنین یکی از پلید ترین دانشمند های جهان، به نام دکتر زولا موفق می شود در ابتدا کاپیتان را دستگیر کرده و محلول اسرار آمیزی را که دکتر زولا با آزمایش های فراوان بر روی خون کاپیتان انجام داده است به چنگ بیاورد. دیری نمی گذرد که کاپیتان موفق به فرار از دست نیروهای زولا و Red Skull می شود و در یک فرصت مناسب محلولی را که از خون خود ساخته شده را نابود کند، اما این پایان کار نبود، ارتش Red Skull حال وحشیانه تر از قبل در مقابل کاپیتان حاظر شدند. دکتر زولا موفق شد یکی از سران ارتش آمریکا، دام دوگان، را که از دوستان نزدیک به کاپیتان نیز بود دستگیر کند، آن ها می خواستند با انجام آزمایشات گوناگون او را نیز به ارتش پلید خود اضافه کنند که در لحظات پایانی، کاپیتان موفق شد با از بین بردن یکی از ربات های هوشمند دکتر زولا دوست خود را نجات دهد.
جنگ همچنان ادامه داشت، کاپیتان با این که بخش عظیمی از ارتش Red Skull را از بین برده بود اما همچنان سران اصلی دشمنان، دکتر زولا و Red Skull زنده بودند و این خود خطری بزرگ محسوب می شد. دکتر زولا آخرین برگ برنده ی خود را رو کرد و با فرا خواندن یکی از عظیم ترین ربات های خود با نام "Sleeper" سعی در نابودی کامل کاپیتان و ارتش آمریکا کرد. بعد از دقایقی کاپیتان توانست با از بین بردن این دشمن عظیم الجثه تمامی قصر ارتش Red Skull را منفجر کند، بعد از فرار سخت و هیجانی کاپیتان از قصر و همچنین با توجه به شدت انفجار، همه به نوعی نابودی Red Skull و دانشمند جانی ش را باور کرده بودند. لحظات چندانی نگذشته بود که Red Skull همراه با دکتر زولا در کنار یکدیگر قرار گرفتند و برای برنامه ریزی یک نقشه ی دیگر به صحبت نشستند.
همانطور که در بالا متوجه شدید، متاسفانه داستان بازی بیش از حد کلیشه ای و قدیمی شده است و تفاوت چندانی با داستان های کمیک کاپیتان آمریکا ندارد، بهتر بود همانطور استودیوی Next Level Games همان کاری را انجام می داد که Edios با بتمـــن کرد. نویسندگان به هیچ وجه داستان سرایی خوبی را پیشه نگرفته اند، هیچ صحنه و اتفاق هیجانی را در بازی مشاهده نمی کنیم و متاسفانه تمامی صحنه ها و وقایع از قبل قابل پیش بینی می باشند. سازندگان سعی کرده اند با پخش کردن تعداد بسیار زیادی پرونده و فیلم در مسیر بازی، کمی بازی کننده را بیشتر با داستان آشنا کنند. متاسفانه این کار هم به درستی انجام نگرفته است و یا آنقدر داستان بازی بی حس نگارش شده است که بازی کننده هیچ تلاشی برای دستیابی و خواندن این مقالات نکند.
گیم پلی بازی بسیار قابل هضم تر از بخش داستانی بازی می باشد و یکی از عناصر ادامه دادن بازی توسط بازی کننده گیم پلی مبارزات است که از ضرب آهنگ نسبتاً سریع و مناسبی برخوردار است، نوع ضربه ها و دفاع های کاپیتان آمریکا بیش از حد به عنوان Batman :AA شبیه است اما بدلیل این که بدرستی از این ضربات تقلید و الهام گرفته شده است نمی توان آن را یک ضعف برای سازندگان دانست و بالعکس می توان سازندگان بازی را برای انجام دادن این کار تحسین کرد چون آن ها فهمیده اند که بازی کننده ها چه نوع ضربات و مدل دفاعی را از قهرمان های خود انتظار دارند و هیچوقت دوست ندارند دوباره با ضربات Thor و یا نوع گیم پلی Clash Of The Titans رو به رو شوند، حداقل برای من این گونه است.
کاپیتان آمریکا با توجه به این که یک سوپر قهرمان است طبیعتاً باید دارای اندامی انعطاف پذیر(!) برای بالا رفتن از دیوار ها و گذشتن از مانع ها و یا دور زدن دشمن ها و یکسره کردن کار آن ها باشد، کاپیتان آمریکا به خوبی و نرمی هرچه تمام تر می تواند به وسیله ی آهن های متصل به دیوار و وسایل آنچنینی از سویی به سویی دیگر برود و یا به نوعی بهترین کاربرد آن در زمانی مشخص می شود که در حال مبارزه با ربات های غول آسای دکتر زولا که توانایی پرتاب تیر های انفجاری را دارند می باشید. در این مواقع می توانید با پشتک هایی که می زنین به راحتی مانع از صدمه دیدن کاپیتان توسط تیر های انفحاری ربات ها شوید. یکی از پرکاربرد ترین سلاح کاپیتان آمریکا که به نوعی تنها ترین وسیله ی مبارزه ی او نیز محسوب می شود، "سپر" او می باشد. توسط این سپر می توانید مانع از برخورد خود با تیر های دشمنان شوید و یا به وسیله ی آن تیر های دشمنان را با یک حرکت به خود آن ها برگردانید، همچنین می توانید با زدن دکمه های پشتی کنترل کنسول خود(LT،RT و یا R2،R1) دشمنان را نشانه گیری کنید و سپر خود را به سوی آن ها بفرستید و دشمنان خود را نابود کنید. سپر کاپیتان دارای 2 بخش "آپگرید" می باشد که این دو به طور مجزا خود دارای سه درجه آپگرید می باشند، در این حالت ها چندان از قدرت سپر کاهش و یا اضافه نمی شود و تنها توسط این آپگرید ها می توانید چند مدل دفاعی و تهاجمی را به سپر خود اضافه کنید.
در بخش گرافیکی، Captain America نسبت به عناوین هم سبکی که به تازگی منتشر شده اند(Thorو...) بسیار فراتر است اما در مقابل بازی های برتر امروزی چندان حرفی برای گفتن ندارد. متاسفانه با توجه به این که تنوع خاصی در مراحل و مکان ها بازی شاهد نیستیم، گرافیک بازی بشدت کهنه و نچسب می شود و تمامی عناصر گرافیکی بازی در همان دقایق ابتدایی خود را نشان می دهند و دیگر در ادامه به هیچ وجه شاهد اضافه شدن چیزی جدید به بازی نخواهیم بود. در بخش گرافیکی، Next Level Games اگر کمی به خود فشار می آورد و چند جزئیات جدید و بیشتری را طراحی می کرد می توانست به بازی خود ارزش بیشتری بیافزاید. افکت های بازی کمی کهنه به نظر می رسند و مشخص است چندان بر روی بافت های آن ها کار نکرده اند، افکت آتش که یکی از پرکاربردترین افکت های بازی است انتظار می رفت بهتر از بارانی ظاهر شود که در همان مرحله ی اول بازی شروع به بارش کرد اما این گونه نشد و این افکت نسبت به بافت های دیگر بازی زودتر تکراری می شود.
سرباز های دشمن نیز می توان به چند نوع دسته بندی کرد، دسته ی اول که همان ربات ها می باشند و دارای 5 نوع هستند که Zolla`s Robot(ربات زولا) از وقت گیر ترین نوع آن ها محسوب می شوند، نه این ربات بلکه تمامی ربات های بازی چندان دارای هوش مصنوعی مناسبی نیستند و متاسفانه در هر حالت سختی که انتخاب کنید شاهد تقویت هوش و نوع مبارزات آن ها نخواهید شد. دسته ی دوم، انسان های هستند که حال با بلایی که دکتر زولا به سر آن ها آورده است به "هایبرد ها"تبدیل شده اند و دیگر از عقل خود دستور نمی گیرند. این نوع سربازات نیز به چند دسته تقسیم می شوند که سخت جان ترین آن ها سربازانی هستند که با پوشیدن ذره های فولادی و سپر های آهنی به مصاف کاپیتان آمریکا می روند. در بخش مبارزات به هیچ وجه با سختی خاص و چشمگیری مواجه نخواهید شد و اگر کمی حوصله کنید سخت ترین کار همان مردن شما می شود.
طراحی چهره ی شخصیت های بازی از روی کاراکتر های واقعی فیلم صورت گرفته است، این کار به خوبی انجام گرفته است و چهره ها تفاوت چندانی با نسخه ی واقعی خود ندارند ولی متاسفانه شاهد Lip-Synch نرم و روانی نیستیم و به هیچ وجه آن حسی را که باید از طریق گفته هایشان به بازی کننده منتقل شود، نمی کنند. حرکات و انیمیشن کاراکتر ها به جزء کاپیتان چندان نرم نیستند و با توجه به وجود یک افت فریم ریت کوچکی که در بازی وجود دارد این حرکات کمی ناخوشایند جلوه می کنند.
خوشبختانه سعی کرده اند که برای صداگذاری شخصیت های بازی، از افراد مشهور که تعدادی از آن ها در فیلم First Avenger نیز به بازی پرداخته بودند استفاده کنند. کنث چوی و نیل مک دونا، از این نوع افرادی هستند که هم در نسخه ی بازی حضور دارند و هم در فیلم First Avenger به بازی پرداخته اند، همین امر موجب شده است که تا حد بسیار زیادی با کاراکتر های بازی راحت تر باشیم و همچنین صدا و چهره ها نیز با یک دیگر تناقص زیادی پیدا نکنند. صدای کاراکتر های دشمن نیز چندان متنوع نیست و در چندین صحنه فقط یک جمله از آن ها به گوش می رسد، "لال" بودن بیش از نیمی از کاراکتر های دشمن را می توان به حساب بی عقل بودن آن ها گذاشت اما تکرار کردن تنها 2-3 جمله توسط درجه دار های ارتش Red Skull به نوعی گناهی نابخشودنی محسوب می شود.
موزیک بازی نیز خوب است و با توجه به این که اکثر آن ها از فیلم CA گرفته شده است، تا حد بسیار زیادی به تم بازی می خورد اما تکراری شدن سریع آن ها کمی خسته کننده به نظر می رسد.
-
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)